“Je hoort vaak ‘In je eentje ga je sneller en samen kom je verder’, maar wat mij betreft gaat die vlieger niet op. Zeker niet bij grote projecten zoals Nationaal Park Nieuw Land. Het is echt kansloos als je dat in je eentje vorm probeert te geven”, vindt Michiel Rijsberman, gedeputeerde van de provincie Flevoland. Zijn devies: werk samen, maar laat elkaar vrij in het vinden van wat waardevol is.
In Flevoland werken ze inmiddels circa 5,5 jaar aan de totstandkoming van Nationaal Park Nieuw Land. Dat proces is vanaf het begin al integraal aangevlogen, door te kijken hoe de samenwerking van de diverse overheden rond de gebieden kon worden georganiseerd. Vervolgens bood IBP Vitaal Platteland volgens Rijsberman ‘een mooie mogelijkheid om die samenwerking te verdiepen.’
Mijn eigen rol en bijdrage aan het realiseren van (interbestuurlijke) regionale ambities is klip en klaar.
Ja en nee. Als voorzitter van de stuurgroep voor Nationaal Park Nieuw Land is die rol op zich helder: ik zit vergaderingen voor, manage het proces. Tegelijkertijd varieert mijn rol ook. Bijvoorbeeld als we meer in detail verder schakelen over de plannen, met diverse partners. Dat komt omdat zij ook weer elk een eigen stukje van de ‘puzzel’ bij willen dragen. De ‘middenrol’ die we als provinciebestuur in IBP VP-verband vervullen, is niet anders dan we gewend zijn: we zijn altijd al de partij die anderen, zowel vanuit de regio als vanuit het Rijk, bij elkaar brengt.
Dat interbestuurlijk samenwerken was leuk, maar doe maar weer gewoon.
Ik zou dit liever omturnen naar ‘Interbestuurlijk samenwerken is leuk, dus doe het maar gewoon!’ Er zijn maar heel weinig taken die je als overheid in Nederland tegenwoordig nog geheel zelfstandig kunt uitvoeren. Onze samenleving wordt zienderogen ingewikkelder, en verwacht eigenlijk al niet meer anders dan dat we zaken integraal oppakken. Dat dit niet altijd van een leien dakje gaat, is inherent aan de aanpak. We moeten er niet te hard van schrikken als iemand een keer niet wil. Daar moet je open met elkaar over kunnen praten. Maak het daarbij ‘niet te zwaar’. Loop je vast, schakel dan over naar een wat abstracter niveau: welke waarden en strategische uitgangspunten deel je wél? Vervolgens blijkt dat je elkaar toch vindt.
Heb respect voor elkaars ‘eigenaardigheden’.
Iedere organisatie in een samenwerkingsverband heeft eigen punten, waaraan je niet moet tornen. Denk bijvoorbeeld aan een thema als ‘dijkveiligheid’ voor een waterschap. Daarover in discussie gaan is zinloos. Laat elkaar vrij in het vinden van wat waardevol is, voor het gezamenlijke doel. Want dan kun je meters maken!